Zastosowanie metody georadarowej do oceny rozwoju ruchów masowych na przykładzie osuwiska w Kałkowie

Streszczenie

Osuwanie jest rodzajem ruchów masowych, które może stanowić poważne zagrożenie szlaków komunikacyjnych. W 2010 roku i później wystąpiło w Polsce wiele zsuwów oraz doszło do licznych uszkodzeń dróg i budynków. W związku z tym badania osuwisk stały się powszechniejsze. Umożliwiają one poznanie przyczyn i mechanizmów inicjujących ruchy gruntów. Bywa, że nawet małe zsuwy powodują szkody o znacznych wartościach, czego przykładem jest osuwisko w Kałkowie. W artykule przedstawiono próbę rozpoznawania struktury osuwiska metodą georadarową. Założono, że badania takie pozwolą ujawnić wewnętrzną naturę deformacji. Dzięki zastosowaniu pomiarów geofizycznych zdiagnozowano płytkie struktury o anomalnym przebiegu, które nie zostały wyłonione w wyniku badań geologiczno-inżynierskich. Zaletą metody georadarowej w porównaniu do rozpoznania wiertniczego jest możliwość wykonania tych badań dzięki niższym nakładom środków i czasu. Nie bez znaczenia są też ograniczenia wynikające z dostępności terenu, które łatwiej pokonać lżejszym sprzętem pomiarowym. Uzyskane analizy wskazują, że zastosowanie metody georadarowej w przypadku osuwisk stanowi dobre uzupełnienie oraz może być wykorzystywane jako badanie rozpoznawcze.